Charakterystyka/ morfologia

Norka amerykańska ( Mustela vison )

Systematyka
rząd: drapieżne (Canivora)
rodzina: łasicowate Mustelidae
gatunek: Norka amerykańska ( Mustela vison )

Charakterystyka/ morfologia
Tułów ma wydłużony, walcowaty, głowę lekko spłaszczoną, uszy małe, nieznacznie wystające z futerka. Palce kończyn połączone są dość dobrze rozwiniętą błoną pławną. Ogon stanowi zwykle połowę długości ciała. Ubarwienie futerka jest zmienne: na ogół ciemnobrązowe, niekiedy prawie czarne. Bywają jednak norki brązowe lub nawet jasnobrązowe, czasem z ciemną smugą wzdłuż grzbietu. Jedynie dolna część pyska jest biała. Drobne białe plamki występują często na spodzie szyi i piersi, a w dolnej części brzucha może być nawet wąska, biała smuga, niekiedy rozwidlająca się w pachwiny. Sierść jest bardzo gęsta, puszysta, i miękka z bardzo dobrze rozwiniętą warstwą włosów wełnistych, lśniąca, odporna na przemakanie. Włosy pokrywowe są spłaszczone w najszerszej ich części. Ciało norki amerykańskiej ma długość 30 – 43 cm, zaś długość ogona to ok. 13 – 23 cm. Masa ciała zawiera się w przedziale od 0,7 do 1,3 kg. Samce i samice dość znacznie różnią się wielkością. Podane przedziały wielkości i masy w swych górnych granicach dotyczą samców, zaś w dolnych, samic.

Biotop/ preferencje pokarmowe
Zamieszkuje tereny bagniste lub brzegi strumieni, jezior i różnego rodzaju zbiorników wodnych. Jest zwierzęciem nocnym. W ciągu dnia przebywa w samodzielnie wykopanych norach ziemnych, które mogą mieć do 3 metrów długości. Niekiedy nie buduje własnej nory, lecz zajmuje już istniejącą lub osiedla się w nisko położonej dziupli lub wykrocie. Latem są osiadłe, jesienią prowadzą bardziej koczowniczy tryb życia, młode zwierzęta zajmują wtedy nowe siedliska. Poza okresem godowym prowadzi samotniczy tryb życia i agresywnie reaguje na innych przedstawicieli własnego gatunku. Granice własnego terytorium oznacza przy pomocy wydzieliny gruczołów okołoodbytowych. Wielkość terytorium poszczególnych osobników związana jest z płcią zwierzęcia: samice mają rewiry wielkości 8 – 20 ha., obszar samca dochodzi niekiedy do 800 ha. Dobrze pływają i potrafią nurkować do głębokości 6 metrów. W ciepłej wodzie (24°C) może pływać ponad trzy godziny. Na ogół nie oddala się też zbytnio od wody. Jest mięsożerna i zręcznie poluje. Żywi się głównie drobnymi gryzoniami : szczurami, karczownikami, piżmakami oraz drobnymi rybkami, żabami, rakami, ptakami, jajami i owadami wodnymi. Niekiedy zachodzi do zabudowań, gdzie może tępić ptactwo domowe. Zależnie od rejonu zasiedlenia i sezonu skład pokarmu norek wykazuje dość znaczne wahania. W ciągu doby norka pożywia się od 4 do 9 razy. Dobowe zapotrzebowanie pokarmowe wynosi 20-25% masy jej ciała.

Rozwój osobniczy
Ruja norek amerykańskich przebiega od końca lutego do początku kwietnia. Ciąża trwa, od 36 do 80 dni. Samica rodzi w gnieździe wyścielonym włosami, piórami i suchymi roślinami. Liczba młodych w miocie wynosi 1-9 sztuk, wyjątkowo 11-16 . Młode spędzają w nim pierwsze tygodnie życia. Okres laktacji trwa 2-2,5 miesiąca, wcześniej jednak, bo już pod koniec pierwszego miesiąca życia, młode zaczynają próbować pokarmu mięsnego przynoszonego przez matkę. Po ok. 6 tygodniach młode są już częściowo samodzielne, na jesieni osiągają wymiary dorosłych i matka opuszcza je ostatecznie. Dojrzałość płciową samice osiągają po ok. roku, zaś samce – po 18 miesiącach. Żyją do 4-6 lat.
Norki linieją dwukrotnie: wiosną i jesienią.

Status gatunku
Norka konkuruje z wydrą. W zasięgu wspólnego areału norka amerykańska jako silniejsza, skutecznie wypiera norkę europejską. Gatunki te nie krzyżują się ze sobą. Norka amerykańska zajmuje u nas właściwie wolną niszę ekologiczną. Norki amerykańskie są w wielu krajach europejskich (w tym także w Polsce) dość powszechnie hodowane na fermach, jako zwierzęta futerkowe.

Przygotowała: Wanda Kula